Tankar om å bli 50

Når ein nærmar seg eit rundt tal, kjem det mange tankar om det å vere ung og gammal. Når ein er ung, synest ein femtiåringar er eldgamle.  Overhøyrer ein ei samtale om at dei vågar å føle seg unge, ja då trekker ein på smilebanda. Så er ein der sjølv.  Kva skal ein seie?

Mor mi la ut nokre bilde av meg frå 60-talet. Materielt sett hadde vi det enkelt.  Eg vart fødd 18 år etter krigen. For 18 år sidan var vi i 1995 til samanlikning.  Då eg var lita synest eg at krigen var lenge sidan. Frå 60 talet hugsar eg grusvegar og mopedar.  Eg kan og hugse første gongen eg bada i eit stort badekar.

Dei som er fødde på 70-talet fekk ein annleis oppvekst.  Då begynte mødre, også mi, å jobbe, og det vart diskutert om det var bra for borna, som vaks opp som nøkkelbarn.  Systera mi som vart fødd i 1968 rakk å gå eit par år i barnehage. Eg var stolt over å ha ei mor som var lærar. På 70-talet fekk vi bil og eige hus.  Eg hugsar eg fekk sitte på ein gong far min tok køyretimar. Vi kjøpte oss TV i 1970.  Eg har aldri hatt særleg interesse for barne-TV ...

På 80-talet tok eg utdanning, gifta og fekk eitt born.  Det var ikkje vanskeleg å velje utdanning.  Du gjekk der du kom inn.  Eg kom inn på gymnas, noko det ikkje heitte, men vart kalla.  Eg greidde matematikken, så då gjekk eg naturfaglinja. Biologi var yndlingfaget mitt ved sida av matematikk og engelsk.  Eg studerte norsk eit år før eg bestemte meg for å bli lærar.  Det var læraroverskot, så eg satsa på eit femte år, då med heimkunnskap. I 1981 eller 1982 fekk vi telefon etter å ha stått på venteliste eit par år. Ei fantastisk nyvinning var farge-TV, som vi fekk heller seint.

På 90-talet fekk eg tre born.  I seks år til saman hadde eg permisjon for å passe dei.  Elles jobba eg i barneskulen. I dette tiåret begynte dataalderen for fullt.  Innan data vil eg kalle meg autodidakt. Det er ikkje mange kurs eg har fått, og då berre ein time eller to.  Eigentleg er det litt skræmande? TV-en fekk fleire kanalar.

Frå 2000 har eg jobba i ungdomsskulen, først i deltidsjobb og no i full jobb. Når eg ser yngre kollegaer bringe og hente i barnehage og SFO, så kjenner eg meg fri.  Den jobben er eg ferdig med.

Viss nokon hadde sagt det for 50 år sidan at eg skulle ta fly til Roma for å feire femtiårsdagen min, ville vi kanskje ikkje trudd det. Heller ikkje at kvart barn og kvar vaksen skulle gå rundt med kvar sin telefon i handa.  Det ville og vore utruleg at vi skulle kunne sjå på TV-kanalar frå heile verda. Internett ville vi ikkje forstått.  Frå å ikkje ha bad på 60-talet, har vi no to.

Ein skal ikkje reise særleg langt for å sjå at vi har det materielt sett svært godt i Noreg.  Dei som er ein generasjon yngre enn meg, har ikkje opplevd noko anna. Dei synest kanskje vi er vel gnitne når vi sparer på fargekopiane til dømes. Eg hugsar kor kjekt det var å få ein stensil.  Den herlege lukta gløymer eg aldri. Men eg har kome til at ein må berre henge med i utviklinga.

Det er flott å bli femti. Alderen tynger ikkje.  Ein vert berre meir reflektert. Erfaring er også godt å ha.

P.S:
Gåver høyrer med til å fylle år.  Kjøp ikkje noko dyrt, plar eg seie, og eg meiner det!  No hadde borna spleisa på eit leiketøy for damer.  Og eg må berre innrømme at det er kjekt å ha ... Elles må eg seie at yr har bomma i dag.