Så kjem kritikarane og er halvfornøgde. Sjølvsagt er dei det. Men ein får gjere seg opp si eiga meining!
Romanen startar med eit dødsfall. Eit soknerådsmedlem døyr av hjartesvikt. Fleire kan tenkje seg å ta plassen hans. Det gjeld både i soknerådet og ektesenga. Heller utspekulerte metodar vert brukte.
Sjølv om boka både er morosam og underhaldande, ligg alvoret i botnen. Ein møter ulike menneskelagnader, som han som ikkje kan velje, for då vil han velje vekk noko, og det tek han ikkje sjansen på. Så er det ungjenta som har funne ein veg til å få flytte heimanfrå, nemleg å bli gravid. Ho er ikkje kresen i valet på barnefar. Sosialarbeidarane har ingen enkel jobb der i strøket.
Eg ser at ein skal lage TV-serie av boka. Det er berre å gle seg!
Elles ser at denne skildringa av den indiske kvinna har vekt harme:«Sukhvinder har kanskje bart, men puppestellet hennes er anstendig».
Viss eg skulle sette fingeren på noko, så meiner eg at omsetjinga innimellom er noko direkte. Ein del uttrykk er berre omsett direkte i staden for å finne tilsvarande norsk. Bikarbonat av soda har eg trudd er natron. Elles hugsar eg ikkje fleire, berre at eg tenkte eg skulle hugse eit par.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar