Dette er historia om Stuart, som eigentleg heiter Gøran, og kompisane hans. Det er historia om skitten sprithandel, vennskap og musikk. Det er forteljinga om måker og vind, om damer og eksplosjonar, og ikkje minst: historia om å gå skikkeleg på trynet i hundeskit. Gaute Sortland har skrive ei morosam, skeiv og sår bok om det å vere ung gut i ein liten norsk by.
Når ein forfattar vel å bruke etternamnet vårt i boktittelen, ja, då må ein kanskje berre lese boka? Eg valde å lese boka høgt til elevane mine, og det angra eg ikkje på. Ungdomsboka er skriven på ein god og levande nynorsk. Om dei ikkje vil innrømme at dei liker å lese (Vi norsklærarar driv med ein del tvangslesing.), så merka eg at noko a språket hadde snike seg inn i tentamenstekstane deira. Nøkkelen til å bli flink å skrive er å lese, og for nynorskbrukarar er det spesielt viktig at det vert give ut litteratur på nynorsk.
Eg vil anbefale born og ungdom, gutar og jenter, kanskje frå 12 år, å lese denne romanen. Språket er rein bonus anten ein har nynorsk som hovudmål eller sidemål.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar