Godt nytt år!

Eg vil ønske alle blogglesarane eit godt nytt år!

Julegåver del 2: Strikkebøker

 I år ønska eg meg - og fekk - fleire strikkebøker.  Frøkna overraska med Færøysk strikkebok.  Den hadde ho kjøpt fordi ho likte modellane.

No har eg inspirasjon langt inn i det nye året!  I det siste har eg strikka mykje til andre.  No ser eg etter eit prosjekt til meg sjølv.

Denne frå strikkedagboka er ein heit kandidat.  I januar får ein lyst på litt lettare fargar.

Eg får kome attende til kvar av desse bøkene etter kvart.

Julas frekkaste?

I går kveld hadde vi rigga oss til for filmkveld i heimen.  Frøkna hadde kjøpt denne til mora som ikkje hadde kome seg på kino.

Eg drog ut filmen og beit i plasten i eit hjørne.  Det er ikkje alltid like lett å få av emballasjen, men denne plastfolien glei rett av.  I det eg opna coveret, vet eg sittande som eit spørjeteikn.  Filmen var vekke!

Nokon må ha spretta opp plastfolien i sida og lirka ut filmen.  Ein kan lure på om det har skjedd i butikken, eller om der har vore ein utru tenar i eit tidlegare ledd.  Uansett er det svært simpelt gjort.  Ikkje minst fordi den som har betalt for filmen, må ordne opp.  No kjenner eg butikksjefen godt, og frøkna endå betre, så eg veit eg får ny film.

P.S.
Eg kjem tilbake med fleire julegåver etter kvart.

Bok 50: Etter styrten

Utsøkt krim fra en av Frankrikes mestselgende forfattere.En flystyrt. En eneste overlevende. Men hvem er hun?

Natten til lille julaften 1980 styrter et fly på grensen mellom Sveits og Frankrike. Bare en tre måneder gammel jente overlever. Er hun Lyse-Rose eller Emilie? To familier mener hun er en av dem. Det utløser en etterforskning som varer i nesten to tiår. En ivrig privatdetektiv prøver å avdekke jentas riktige identitet, og bit for bit legges puslespillet. Men vil han leve lenge nok til å fortelle sannheten?

Michel Bussi er en av Frankrikes mest populære krimforfattere, og har vunnet en rekke litterære priser. Han er professor i geografi ved Universitetet i Rouen, og er en mye brukt politisk kommentator.

Denne romanen plukka eg med meg frå biblioteket ein dag eg stakk innom saman med mannen.  Romanen har vorte lesen i ei hektisk tid, så eg trur ikkje eg kan yte han rettferd.  For meg vart dette berre tidtrøyte.  Eg likte heller ikkje oppklaringa.

2. juledag

 I dag har vi berre kosa oss!"  Nokre jogga eller gjekk seg ein tur i løpet av dagen.  Andre har venta på uver.  Då straumen gjekk, vart det ikkje så veldig mørkt i heimen.  Straumen kom att etter eit lite kvarter, og då trudde vi det var gjort.  Ingen stressa med å koke kaffi, for å seie det sånn.  heldigvis vart det berre ein kort straumlaus periode til.

No driv karane og prøver å betre det trådlause nettet her.  Så dette vert berre eit gløtt innom.

Ha ei fortsatt god jul!

1. juledag

 I dag har vi hatt ein roleg dag.  Men veret kan vi ikkje styre.  Som gamle speidarar er vi budde på det meste.  No håper vi berre at vi får ha straum. Elles lærte vi av Dagmar at det er lurt å legge ting på lading.

 I dag kom også birte til middag.  Mannen kokte lutefisk.  I tillegg serverte han "restar" frå i går. Eg er dessertansvarleg i jula.  I dag laga eg like godt ei ekte blautkake som det vert kalla her.  Då kokar eg aprikoskompott av tørka aprikosar, og så pyntar eg med hermetiske.

I juleserviettsamlinga fann eg desse serviettane i dag.

God jul!

 Eg vil ønskje alle blogglesarar ei god jul!

I år vert det berre julefeiring med kjernefamilien.  Far min er ikkje frisk nok til å reise hit, så foreldra mine feirar jul i Øtsta dei to.  Vi håper alle har det bra der dei er!

Denne fekk eg av mor mi.  Han er brodert av hennar tante Eldbjørg.  Slike fine handarbeid er det viktig å ta vare på, synest eg.

Elgseter

I sommar fekk dei tre junijentene velje seg kvar si kufte. Dei vart ferdige utover sommaren.

Birte ønska seg ei sid og enkel jakke, så då fall valet på Elgseter. Ho fekk også velje fargar til mønsteret.  Oppskrifta frå Sandnesgarn var nedanfrå og opp, så eg slapp å snu boka opp-ned.

22.desember

Når jula nærmar seg, skulle ein ønske at ein hadde liggande eit lager med heimestrikka gåver.  Slik vart det ikkje i går heller. 

Eg viste frøkna eit bilde av desse hjartevottane, og ho ville gjerne ha dei i ein nøytral farge. i går kveld gjorde eg dei ferdige medan vi venta på at mellomstemann skulle kome køyrande heim frå hovudstaden.  eldstemann henta han på Sjøholt sidan sjåføren ikkje skulle til Ålesund.

I dag ventar vi på at voldingane skal kome.  Huset er vaska, og no skal eg gjere nokre innkjøp før vi tek kveld.

4. søndag i advent.

 Tradisjonen tru for mannen og frøkna og henta juletre i dag.  Eg bruker å bake krumkaker eller strull.  Den tradisjonen vart broten, utan at eg låg på latsida.

Babyvottar

 

I dag fekk eg gitt desse babyvottane til ein kollega som skal få ei jente i januar.

 

 



Bok 49: Oppdageren

 
 


Det er gått åtte måneder siden Mickey så faren død i en trafikkulykke. Det har vært en tid preget av løgner, mørke hemmeligheter og ubesvarte spørsmål. Samtidig har Mickey andre problemer. Vennen Spoon er på sykehuset, Rachel greier ikke bestemme seg for om hun vil være sammen med ham, og basketball-laget hater ham. Og så er det Ema som plutselig forteller at hun har en kjæreste på nettet, at han er forsvunnet, og ber Mickey om hjelp.

Mickey og vennene trekkes stadig dypere inn i mysteriene rundt Abeona Shelter. De risikerer livet for å finne svarene - inntil det sjokkerende klimakset da Mickey endelig får vite sannheten om faren. 





Denne romanen plukka eg med meg frå biblioteket.  Eg har lese nokre Harlan Coben-bøker på engelsk, men eg syntest ikkje tittelen likna på nokon av dei bøkene.  Eg hadde ikkje lytta til mange setningar før eg kjende att boka.  det var augene til ambulansesjåføren.  Men sidan eg ikkje hadde noko anna bok tigjengeleg, vart det til at eg lytta vidare.

Noko anna eg fort fekk stadfesta, var at dette måtte vere ein ungdomsroman.

I framtida vil eg lese Coban på engelsk, trur eg. det er god ferielitteratur - og litteratur i tider då ein ikkje konsentrerer seg så godt.

No har eg fått låne siste Keppler i papirutgåve ...

Grandtantestrikk

Yngste niesa i mannen sin familie ventar baby i februar.  Då er det nesten 20 år sidan det var baby i den delen av slekta der frøkna her er yngst i sin generasjon.

Eg fall for eit gratismønster på Sandnesgarn. Eg har ei kjensle av at det kjem til å bli strikka fleire kjolar etter kvart!

3. søndag i advent

 I dag har vi hatt ein roleg dag etter ei heller aktiv veke.

Fredag vart pappa innlagt på sjukehuset att. I slike tider er ein glade for at ein har lokalsjukehus! No håper vi han får vere der til han vert så frisk som mogleg.

I går fylte svogeren vår i Mode 60 år, så då var vi der og feira han.

I dag har yngstemann vore her.  Han fekk middag etter jobb.  Det er eksamenstid for studentane i familien denne veka.  Raudepennen har vore i bruk her i dag og, for å seie det på den måten...

Bok 48: To komma åtte sekunder

Tønsbergadvokaten Svend Foyn blir overraskende oppsøkt av en kvinne han en gang hadde et forhold til. Amanda Riley er en målbevisst gravejournalist som kompromissløst jager sannheten om virkelighetens mørke sider. Hun vil at Foyn skal følge henne til København, hun skal treffe en kilde der, men føler seg utrygg. Og det med rette. Kilden dukker ikke opp, i stedet ender Amanda Riley død på bakken fjorten etasjer nedenfor hotellrommet der møtet skulle ha funnet sted. Romanens tittel To komma åtte sekunder spiller på at det er den tiden det tar for et menneske på rundt 50 kilo å falle fra fjortende etasje.

Politiet avskriver hendelsen som selvmord, men Svend Foyn tror ikke på den forklaringen. Da han begynner å nøste i sakene Amanda arbeidet med, blir han trukket inn i et nettverk av svarte penger, prostitusjon, menneskehandel og drap. Og han føres på sporet av en hendelse i København for mer enn tjue år siden, et mystisk dødsfall det aldri er blitt gitt noen tilfredsstillende forklaring på. 
To komma åtte sekunder er den sekstende frittstående romanen i serien med tønsbergadvokaten Svend Foyn i hovedrollen.

Jan Mehlum sine romanar med Svend Foyn bruker å vere god underhaldning.  Denne romanen skil seg ut innhaldsmessig med at hendingane har tatt utgangspunkt i ei verkeleg sak, men likevel er historia oppdikta.  Mørk har dukka opp att!  Hulda vert helst passa av nabojenta medan Foyn er i København.

Elles merka eg fort at ein har skifta opplesar.  Eg meiner at her vert det herma meir, både dialektar og aksent.

Eg ser at romanen har fått terningkast 5 i Tønsberg blad.  Det er vel ikkje så rart!  Eg ville kanskje ha trekt ifrå ein prikk ...

Gamal vane vond å vende?

 Då eg skulle kjøpe mjølk til helga, såg eg ulike julepynta kartongar.  Det er sjeldan eg kjøper noko anna enn Tine mjølk.  Bøe ein la konkurrenten få ein sjanse?  Sjølv drikk eg ikkje mjølk, så eg utfordra dei to ungdomane som var her i helga til å vere med på ein blindtest.  Dei fekk ulike glas med ulikr typar mjølk for at dei ikkje skulle kunne samarbeide.

Begge konkluderte med det same: Tine smaka friskast og best!

Om ein ser på baksida av kartongen, ser ein at næringsinnhaldet er ulikt.  Det gjeld både protein, karbohydrat og feitt. 

Kva for kartong som har finaste juledekor, er vel ei smaksak det og?

2. søndag i advent

Denne helga har yngstemann og kjærasten vore på besøk. Tida har gått veldig fort! 

Laurdag heldt vi fram med julehandelen.  Til halve slekta må den vere i boks til komande helg.  "Gutane" sprang rundt vatnet her i bygda. 

I dag har det regna noko enormt her.  Dagen vart aldri heilt lys. Eg har lova elevane mine å kome å sjå på dei i ulike samanhengar.  I dag var yngstemann i praksis på Sporty medam vi andre for på lysmesse.  Eg synest konfirmantane var svært flinke både med prosesjonar og ulike tekstlesingar.  Det står sjølvsagt flinke folk bak slike arrangement også.

No er det berre å brette opp ermane å førebu seg på to og ei halv intense veker på jobb før jul!

Bok 47: To søstre

Med To søstre gir hun oss en rystende historie om hvordan to skoleflinke, opplyste og velintegrerte søstre gradvis radikaliseres for så plutselig å reise fra familie og venner i Norge til konfliktfylte Syria. 
Fra Kolsås til kalifatetEn skole i Bærum, en skole som de fleste andre her i landet. Skoleklassene er i all hovedsak helnorske, med noen innslag av elever med en annen etnisk bakgrunn. De to somalisk-norske jentene Ayan og Leila er opplyste og velintegrerte og bidrar svært godt faglig på skolen. To jenter kom til landet med familien sin som små, og har glidd inn i den norske modellen - tilsynelatende er det en suksesshistorie. Jentene finner sammen med andre venninner, diskuterer likheter og ulikheter i hverandres tro. De går på fester sammen, de tester grenser sammen, de går fra tretten til fjorten til femten sammen. En oktoberdag i 2013 kommer ikke de to tenåringsjentene, Ayan og Leila, hjem til vanlig tid. Senere på kvelden får foreldrene sjokkmeldingen: Døtrene er på vei til IS-kalifatet i Syria. Hvordan kunne det skje?
Åsnes metode
I To søstre går Åsne Seierstad løs på et av de viktigste og mest kompliserte spørsmålene i vår tid. Hvorfor radikaliseres muslimske ungdommer som er vokst opp i Vesten? Hva førte de to søstrene fra Kolsås til kalifatet? Hva var det som trakk dem? Som få andre makter Åsne Seierstad å komme tett på personene hun skriver om. To søstre er både fortellingen om jentene som dro, et land i krig og om en familie som splintres. Det er også en fortelling om oss, i Norge i dag. Journalisten Åsne Seierstad har gått grundig til verks og skaffet seg et enormt kildemateriale gjennom norske klassekamerater, diskusjoner på nettet og fortrolige samtaler mellom søstrene og familien i Norge. Til sammen skaper hun en fortettet historie, hun skildrer farens desperasjon og fortvilelse i grenseområdene i Syria, morens resignasjon og ikke minst hvordan klassekameratene opplever det hele. Men den vi identifiserer oss aller mest med, er kanskje jentenes bror, Ismael. Det er gjennom ham vi får dialogen med jentene, det er han som stiller dem kritiske spørsmål og det er han som setter ord på hendelsene. Det er også han som stiller det store spørsmålet: Burde jeg ha forstått hvor dette bar for lenge siden? 
Forklare det uforståelige
To søstre er en oppsiktsvekkende bok. Det er et ambisiøst og vellykket forsøk på å framstille veien til radikalisering. Den tar oss med til steder vi ikke før har vært. Seierstad makter å gi oss en spenningsfortelling der sidene flyr, samtidig som hun portretterer mennesker i press mellom ulike kulturer, ulike livssyn. To søstre er et forsøk på å forklare det uforståelige. Og det greier Seierstad på en fascinerende måte. Hun gjør det forståelig, gjør oss litt klokere. Men hun forenkler ikke, hun viser derimot hvor sammensatt en årsak kan være. Hvor tett alt henger sammen i den globaliserte verden, men hvor langt fra hverandre vi likevel kan komme. Og ikke minst: hvor mye en tenåring kan skjule for sine foreldre og hvor langt foreldre er villige til å gå for barna sine. 
"Burde jeg ha forstått hvor dette bar for lenge siden?"
Ismael, bror
Som få andre makter Åsne Seierstad å komme tett på personene hun skriver om. To søstre er både fortellingen om jentene som dro, et land i krig og om en familie som splintres. Det er også en fortelling om oss, i Norge i dag.
To søstre er årets mest spennende lesning. Sannsynligvis er det også årets viktigste bok.

Eg sluttar meg til det som er skrive over. Åsne Seierstad vann Brageprisen for denne dokumentarromanen.  Det er ei viktig bok. Ein får innsikt i miljø og tankesett. 

Ikkje minst er her mange små historier i den store. 

Eg anbefaler alle blogglesarar å lese romanen.  Eg håper han og ligg under mange juletre!

Julemarknad

Laurdag stakk vi innom ein julemarknad i Ulsteinvik.  der kom eg over desse søte mysene. Eg syntest ikkje eg kunne skilje dei, så begge vart med heim.

Då eg var lita, beundra eg slike dorulldukker, og eg har tenkt at eg ein gon skal skaffe meg ei.  De veit, slike med rosa kjolar.  Og om dei ein var på besøk hos også hadde ros flossete teppe rundt doen og trekk på setet, ja, då kunne det ikkje bli flottare.  No forstår eg godt at vi ikkje hadde det heime...

Vottar som rockar

Oppskrifta til desse vottane fann eg i Jorid Linvik si bok.  Eg synest dei passa godt til Erlend sin 13-årsdag, sjølv om han spelar slagverk.

 

For dei som vil ha strikkeinformasjon, så er vottane strikka med Finull på pinnar tre. Slike vottar plar bli varmare og betre i handa dess meir ein bruker dei.

1. søndag i advent

Dei siste to vekene, og vel så det, har det vore unntakstilstand i familien. Kort fortalt var far min til kreftlegen tidleg i november og fekk ein relativt positiv beskjed.  Det vart planlagt åttiårsfeiring to dagar før sjølve dagen.  Kreftlegen gav han og streng beskjed om å ta influensavaksine.  Det gjorde han tysdagen før.  Han vart svært sjuk av vaksinen og måtte innleggast på Volda sjukehus på sjølvaste åttiårsdagen.  Der vart han verande over ei veke.  No er han heime og kviknar sakte, men sikkert til.  Dei som kjenner oss, følgjer nok med på mor mi sin blogg.  Ho held slekt og vener oppdatert der. Eg har halde ein lav profil.  Det er greitt at kollegaer og vener veit, men eg vil kople frå privatliv og kople på jobben når eg er saman med elevane. 

I dag har vi hatt middagsbesøk. Eg hadde tatt ei svineribbe opp av frysaren.  Det var dårleg med lilla lys og serviettar.  Vanlegvis kjøper eg på Nille, men der var det ikkje verande på Black Friday i Ørsta og det dei kalla blakk laurdag i Ulsteinvik.  Så eg har gjort som mange andre; funne fram kvitt.

Eg vil ønskje alle bloggvener ei god adventstid!  Eg skal prøve å smette innom bloggen litt oftare i tida fram mot jul...

Bok 46: Mios blues

Ny sjarmerende og gatesmart lek med den hardkokte krimsjangeren. Kristina Ohlsson leverer igjen!

Hva skjedde egentlig i Mios barnehage den siste dagen før han forsvant? Mot sin vilje har advokat Martin Benner blitt dratt inn i jakten på den forsvunne fireåringen. Så lenge barnet er borte, kommer ikke mafiaorganisasjonen til å la Martin være i fred. Martin er desperat og følger opp de få sporene som finnes. Men Mios forsvinning er ikke Martins eneste problem. Han må også bringe klarhet i hvem som prøver å legge skylden på ham for to mord han ikke har begått. Martin blir mer og mer paranoid for hver dag som går. Hvem er det som følger ham så tett på uten å være synlig selv? Jakten på sannheten stiller ham overfor et uhyggelig dilemma: Kan han redde både Mio og seg selv? Eller vil flere liv gå tapt før Martin Benner får ro? Kristina Ohlsson er en av Sveriges nye krimtalenter. Hun har skrevet fem bøker om Fredrika Bergman og Alex Recht og to bøker om advokaten Martin Benner.

Eg ser at eg likte den første boka om Martin Brenner. No er eg meir usikker.  Romanen er spennande, men historia noko søkt, og oppklaringa noko lang.

Bok 45: Verdens beste bygd

Med sin utrolige fantasi og medrivende fortellerevne bringer Paasilinna leseren inn i en framtid som kan ha mer til felles med virkeligheten enn vi liker å tro.

Asser Toropainen ligger på dødsleiet med dårlig samvittighet etter å ha satt fyr på flere kirker. Nå vil han at barnebarnet Eemeli skal gjøre opp for hans synder ved å grunnlegge en Dødskirkestiftelse og bygge en kirke i stedet for de han har brent. Den fantastiske stavkirken lokker til seg alle slags mennesker, og etter hvert utvikler et underlig lite samfunn seg.

Og mens Europa går til grunne og USA drukner i sin egen skit, bryter verdenskrigen ut. Forholdene er ikke ideelle i Finland heller, men livet i det lille kirkesoknet ved Ukkosjøen preges av langt mer fornuft, selv om Eemeli får nok av problemer på nakken.

Denne romanen er skriven i 1992, før forfattaren vart kjend her i landet. Eg meiner dei siste har vore betre.  Men for dei som liker denne naivistiske humoren ...

Bok 44: De dødes hus

I Jorun Thørrings sjette kriminalroman kobles et legendarisk vinslott, en tyrannisk eier og ugjerninger begått under krigen sammen i et drivende spenningsdrama.

Liket av en eldre mann blir funnet i en leilighet i Paris. Når det viser seg å være eieren av en mektig vingård, føres etterforskningen til et slott i Bordeaux. Den norske, Paris-baserte spesialetterforskeren Orla Os og kollegaen Nicolas Roland blir snart trukket inn i slottets mørke kjellere, trange tårnrom og dunkle historie. Slottets nye eier og de ansatte er merkelig tause og avvisende. Alle skjuler noe, men hva? Når Orla begynner å grave i fortiden, oppdager hun brutale og fortiede familiehistorier. Kanskje fortielsen begynte under krigen, den gang tyske soldater beslagla årgangsvinene, og slottsherren forsøkte å skjule vinskattene ved å mure dem inn i hemmelige kjellerrom? Når Orla og Roland blir innesperret på slottet under en høststorm, skjer et nytt drap. Det blir åpenbart at gjerningspersonen må være en som befinner seg på stedet.

Dette er den tredje kriminalromanen om spesialetterforsker Orla Os.

Noko av hendingane i denne kriminalromanen er lagt til 2. verdskrig.  Eg får litt assosiasjonar til "Allo, Allo", ei serie vi lo av på 80-talet. 

Eg likte godt denne romanen.  Personane er interessante og historia spennande.  Oppklaringa er logisk.

Jente- og gutemat?

Eg reagerer på slike pakningar side om side i butikken.  Ein rask kik på innhaldet viser at skilnaden er at der er kakao i stjernene på Star Wars pakken. Dei som skal selje, veit kva dei gjer.  Frøkna her gjekk rett bort til rosa sjampoar og andre prinsesseprodukt.

Det er vel feil å tenke så stereotypisk. Eg kjenner ei som hadde valt pakken til venstre.  Og kanskje ein av gutane, han som leika med jentene, kunne ha funne på å plukke med seg den til høgre.  Eg håper det er slik, for i utgangspunktet tenker eg at vi ikkje må dele meir opp i kjønn enn vi gjer! 

Elles håper eg at alle foreldre som let ungane plukke med seg eit av desse produkte, stiller dei nokre spørsmål til refleksjon!

6. november

I dag har vi hatt ein nydele, kjøleg dag her hos oss.  Eg synest tuntreet til naboen i nord er så flott!

Desse rosene i hagen måtte nok hatt nokre sommardagar til for å sprette ut. 

No har idrettsstudenten og kjærasten reist attende til Volda.  Han kombinerte middagsbesøk og praksis på Sporty, eit idrettstilbod liknande Krik, men i KFUK/KFUM sin regi.

5. november

I dag vaska eg hus før eg sette nasen mot Ørsta.  Første stopp var i Vik der eg ville ha ein ny I-pod.  det hadde dei ikkje, så no sit eg med ein enkel MP3-spelar.  Då vert det å gå tilbake til Windows media Player.  Folk flest bruker visst I-phonane sine og I-tunes for å høyre lydfiler. Sjølv slit eg på ein Samsungtelefon.

Eg hadde litt god tid før eg hadde avtalt å møte systera mi i Starevegen, så eg tenkte eg kunne stikke innom Kiwi.  Der såg eg foreldra mine lesse varer inn i bilen.  Freistinga vart for stor til å gi meg til kjenne.  Det vart hyggeleg kaffibesøk hos dei. 

Dagens ærend på Amfi var ei ny bestebukse.  Den eg har er for mykje sleng i, synest eg. Den eg likte best hadde dei i alle storleikar, unnateke min.  Så prøvde eg ei anna.  Den var for kort i beina.  Eg fekk høyre at eg har lange bein.  Det har eg ikkje.

Berre eg ser juleutstillingane, får eg lyst å snu.  Butikkane er fulle av ting eg ikkje treng.  Eg forstår at nokre må vere tidleg ute for å få sendt gåver.  men for oss andre er det lurt å vente.  Julevarene kjem på halv pris eit par veker før julaftan.

Samstrikk del 2

... og eg trur eg har strikka skjegg.

God helg til alle bloggvener!

Samstrikk

Førre veke så la Jorid Linvik første del av eit vottemønster "Julenissevotter" på facebookgruppa si. Eg strikka så langt mønsteret gikk no i helga.  Torsdag kjem neste del.  De kan lese meir om dette på http://muffinmamma.blogspot.no/

Og så må eg berre innrømme at eg har kjøpt meg ei vottebok til ... Blogglesarane hugsar kanskje kattevottane eg strikka til katteeigaren i familien.  Vottar strikka i Finull vert berre betre når dei er brukte. 

Bok 43: Syndenes forlatelse

Etter fire års stillhet fra spenningsmesteren John Hart - den litterære thrillerens mester, er «Syndenes forlatelse» er en svært etterlengtet utgivelse som innfrir til det fulle.

Elizabeth Black er en omstridt helt, politikvinnen som egenhendig reddet en ung jente fra en låst kjeller og drepte to brutale kidnappere. Men hun er også en kvinne med en fortid og en hemmelighet. Og hun er ikke den eneste. Politimannen Adrian Wall blir endelig løslatt etter tretten års fengsling og mishandling for et drap han kanskje ikke har begått. Den første han møter utenfor murene er en fjortenåring som venter på ham med en revolver for å hevne drapet på sin mor. Men gutten er Adrians minste problem - han erkjenner snart at livet var tryggere i fengsel. Og mens de alle på hver sin måte søker syndenes forlatelse, blir et lik svøpt i mykt lin oppdaget på alteret i en forlatt kirke dypt inne i skogen.

«En gripende, troverdig historie som ikke gir deg fred før den siste setningen»
Washington Post

Som de ser over, har denne romanen fått strålande kritikkar.  For dei som liker spenning frå begynnelse til slutt, er denne midt i blinken.  Handlinga heng saman på ein logisk måte.  Og slutten? Ja, kanskje ikkje slik ein forventar.  Eg likte godt den vrien!

Karakter? 5 +/6

Strikkekafe

I dag arrangerte husflidlaget strikkekafe på Tråd Kråa. Der fekk vi sjå mange fine modellar frå Rauma. 

Det er alltid utlodning på desse møta.  I dag vart eg den heldige vinnaren av mønster og garn til to huer.

Bok 42: Brennemerket

 
 



Morens gamle demoner trekker Elisabeth Sunee Rathke (Elli) mot et drapsmysterium i Bangkoks blodhete underverden. Snart skjønner Elli at hun selv er like forbundet med saken som moren.

Sammen med Jan Nereng og den lokale politimannen Tep Wattana går hun løs på sin mest kontroversielle etterforskning til nå. Bangkok er ikke et sted man følger reglene. Det er et sted man overlever. Det vet også Ellis motstander, som vil ha henne av dage. Men hvem er han? Og hvem er venn og hvem er fiende blant lokale politifolk og eksilnordmenn?
Femte bok om politietterforskeren Elli er en hardtslående politiaction fra Oslo og Bangkok.


Eg har ikkje lese dei fire første bøkene i serien, så eg greier nok ikkje å yte denne romanen rettferd. Romanen starta spennande, men eg "trudde" ikkje heilt på historia.  Krimhelten vart og for dumdristig til tider.  de får eventuelt lese sjølve.  Eg ville gitt terningast 3+/4-.
 

Kjøpt i Ørsta

Ein gong då eldstemann var liten, hadde farmora kjøpt seg nytt teppe. "Kjøpt i Ørsta?" spurde han. Den tida var det kanskje meir å få kjøpt der enn her ute. 

I dag skulle eg kjøpe nye dyner, for frøkna kjem heim neste helg, og ho tok med seg eit par dyner. Fordelen i Ørsta er at der ligg Princess og Kid omtrent vegg i vegg.  Så kan ein samanlikne. I dag var det halv pris på Kid. Puter har vi kanskje nok av, men dei bør og fornyast innimellom.

Etterpå drakk eg kaffi i Starevegen.

Bukkane bruse

No er vottane ferdigstrikka og vaska.  Eg synest sjølv dei er kjempefine.  Dessverre er dei akkurat litt for små til mi hand, som nok er ei litt stor damehand. 

Vottane er strikka i Finull på pinnar nummer 2 1/2. Om eg finn på å strikke fleire ein gong, så får eg gå opp til pinnar nummer 3.

Broderia som skulle vere i toppen, gav eg meg på.  Vottane vart finare utan, synest eg.

Bok 41: Skorpionen

Skorpionen er den sjette boken om Tom Hartmann, mannen som har en egen evne til å havne i de mest bisarre situasjoner.

Organisasjonen Water Watchdogs mistenker båten Skorpionen for ulovlig fiske og jager den norskregistrerte linebåten i Antarktis. Under jakten blir skroget til Water Watchdogs' båt flerret opp av et isfjell, og synker umiddelbart. Mannskapet omkommer. Bortsett fra én.

Tom Hartmann redder en ung eritreisk asylsøker som hopper fra en bro i Kongsberg. En buss med pensjonerte operasangere forulykker etter årsmøtet på Holmenkollen Park. Og en ledende norsk telebedrift utsettes for et massivt hackerangrep. Den nylig avgåtte lederen dør av uforklarlige blødninger utenfor sitt eget hjem.

Alle disse hendelsene har forbindelser til en kriminell organisasjon som kaller seg De kaukasiske søstrene.

Nokre krimbøker tek det ei æve å lese, medan andre kan ein knapt legge frå seg.  Denne høyrer til den siste kategorien.

Øystein Wiik skaper spenning frå første avsnitt.  Eit drama skjer i Antarktis der Oskar overlever mot alle odds eit havari, men må rømme frå redningsmennene.  Ei anna dramatisk historie er jenta som Tom Hartmann reddar si. Det er ei slik historie eg har forventa nokon skal ta tak i.  Element av den er dessverre svært realistiske. 

Alt heng sjølvsagt saman, og det heile toppar seg i Nordfjordeid.  Kanskje fordi dei har ein opera?

Denne romanen kjem høgt opp på beste bok-lista mi i år!

16. Oktober

I dag er siste frist for fjelltrimmen 2016. Eg hadde ein lett post, så han tok bi i dag. Vi orienterte oss frå Hasundhornet. 

Eg har tatt 22 av 27 postar, dei fleste etter sommarferien. Neste år får eg prøve å ta nokre på vårparten. Det er ikkje kvart år dt er like fint å gå om hausten!

No har eg laga eit lite undervisningsopplegg til i morgon. Skuleveka vil bli litt annleis. Det får eg kome attende til!