En bekymret mann kontakter politiet, en nabo i området har ikke vist seg på lenge. Politiet bryter seg inn i leiligheten, og finner ham død i senga. Sannsynligvis kvalt med en pute. På skrivebordet ligger det gamle avisutklipp. De handler om en ung kvinne som ble kvalt i 1944 og dumpet på baksiden av nasjonalteatret i Reykjavik. Kan det være en sammenheng mellom disse to dødsfallene selv om det er seksti år mellom dem?
I denne romanen er det hendingar i fortid og notid som heng saman, ikkje uvanleg i krimlitteraturen. Fortida er 2. verdkrigen på Island, noko eg har visst heller lite om.
Forfattaren stiller og nokre spørsmål, meiner eg. kan ein leve med seg sjølv om ein har gjort ein forbrytelse? Eller kva gjer det med ein? Kva gjer krigen med ein, eller det at euin er langt heimanfra?
Romanen er spennande, men ikkje på ein brutal måte.
Bakgrunnsstoffet er som regel det mest interessante ved krimromanar-etter mi meining. Eg har aldri tenkt over kva rolle Island hadde under 2. verdenskrig -før eg las denne boka.
SvarSlett