Lucie av Amalie Skram kom ut i 1988. Den handlar om den unge, fattige og vakre Lucie. Ho er elskerinna til den eldre Theodor Gerner. Han vel å gifte seg med henne, men behandlar henne ikkje pent. Ho har ei såkalla fortid, noko ho stadig vert mint på av den sjalu ektemannen. Ekteskapet er barnlaust heilt til ein kveld Lucie går åleine heim og vert valdteken av ein mann med ein stygg føflekk. Frampeika er mange, for å seie det sånn.
Ein kan ikkje vurdere romanen ut i frå notida. Eg vel å lese romanen som eit debattinnlegg i samtida. Det vert vist til både hanskedebatten som Bjørnson starta, Albertine og Kommandørens døtre. I Lucie har forfattaren ulike talerør. Det var heilt ulike moralske standarder for kvinner og menn.
Det kan kanskje vere ein idé å lese om norsk kultur for 120 år sidan, før ein dømer andre?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar