Det er tre forteljarstemmer i boka. Sigurd som hadde eit kjærleiksforhold til den eine soldaten. Julie som miste bror sin, og Mats som er far til barnet hennar.
Vi følgjer personane og familiane deira i sorgprosessen.
Eg visste ikkje at dette var ei oppfølgjarbok. Då ville eg ha lese «Bli hvis du kan. Reis hvis du må» før denne.
Eg liker innfallsvinkelen med tre stemmer. Historiene er truverdige og gripande. Dei handlar også mykje om det ikkje vert sagt.
Eit av verkemidla er at Sigurd, guten frå bygda ha fått si historie på nynorsk. Mats er frå Oslo og historia hans vert skriven på bokmål. Det er flott! Men kvifor vert Julie frå bygda si stemme på bokmål? Det hen ikkje i hop.
Boka vert lesen av tre stemmer. Det gjer det lett å skilje personane. Skal eg ha ei innvending mot lydboka, må det vere at Sigurd si stemme er gitt til ein skodespelar med bokmålsbakgrunn. Uttalen hans av enkelte ord irriterer meg . Som sveitar i staden for sve(i)ttar, eller fraamleis - om de forstår.
Sjølv om temaet er trist, er ikkje boka tung. Les gjerne denne artikkelen der det står at den første romanen har fått Ungdommens kritikerpris.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar