Denne romanen har eg hatt liggande litt. Eg har forveksla han med ein roman med same tittel av Chelsea Cain. Så stakk eg innm bloggen til mor mi for å sjå kva bøker ho har likt.
Eg har trudd at eg har lese bøker av denne forfattaren før, men no trur eg at eg må ha forveksla henne med ei anna.
Denne romanen sine hendingar har utspring i ein internatskule, Fredheim. Det har ikkje vore nokon søndagsskule, for å seie det slik. Ein mistenker først den eine, så den andre. Når løysinga kjem, er ho logisk og opplagd.
Eg likte romanen godt og kan tenke meg å lese dei to første bøkene i serien også. Elles skal opplesaren ha skryt. Han les med ei god dialekt som høver til miljøet.
Ein liten språkleg ting som irriterer meg, er bruken av ho i objektsform. Men det vert berre brukt i sitat, og då høver det til dialekten. Dette språkfenomenet breier om seg. Eg høyrer og ungdomar her seie t.d.: "Ej sa det til ho". I vår dialekt heiter det ne eller hinne - enn så lenge.
Ho er fullt lovleg i objektform. Eg likte også denne boka, men som vanleg har eg gløymt slutten. Eg har lese fleire bøker av denne forfattare, i nokre av dei er hanlinga lagt til Paris. Sidan Trømsø er Nordens Paris høver det bra å skifte på. Opplesaren løfter boka til nye høgder.
SvarSlettEg veit det er lov, men eg liker det ikkje! Det er ikkje godt språk - etter mi meining.
SvarSlettEg har lese ei frå Paris ...