5. lydbok om Tom Hartmann! Innlest av Øystein Wiik selv. Svartmetallstjernen Wotan Wagner våkner med århundrets bakrus og liket av en ung pike i senga på The Thief hotell på Tjuvholmen i Oslo. Kvelden før spilte han og bandet WWW i et stappfullt Spektrum med knallsterkt nachspiel etter konserten. Men hvem er den døde jenta? Og hvordan i all verden har hun havnet i senga hans? Mye står på spill, og sammen med manager John Guldberg bestemmer Wotan Wagner seg for å flytte liket, så dødsfallet ikke kan knyttes opp mot ham. Guldberg påtar seg å gjøre det. Samtidig opplever Tom Hartmann og Cathrine Price alle foreldres mareritt når datteren Cecilie plutselig forsvinner. Hun var på WWWs konsert og hadde backstagepass for å hilse på metalstjernene etter konserten. Siden har ingen sett henne. Dette er opptakten til en ny historie med Tom Hartmann i hovedrollen. Denne gangen handler det om blackmetal, utpressing, hevn og tidenes gisseldrama i Røros kirke.
I denne romanen har Øystein Wiik skildras eit musikkmiljø så langt frå operaen som mogleg, skulle ein tru. Det er Black/Death metal med tilhøyrande effektar. Dei tek det heilt ut! Kva som er verkeleg, og kva som er installasjonar, kjem fram etter kvart.
Skurken i forteljinga, sjamanen, har tenkt ut ein skikkeleg "event", eller kva ein skal kalle det, i kyrkja i Røros Identiteten til denne sjamanen er og ei gåte. Og alt vert filma slik at han kan få merksemd for det han har sett i scene. Kven vil han ramme - og kvifor? Alt heng saman. Til og med ei betent visdomstann er viktig.
Romanen er spennande frå byrjing til slutt. Dette er eventyr for vaksne. Her er sterke scener i form av bestialske drap. Ikkje noko eigna sengelektyre med andre ord! I tillegg fører forfattaren ein lett penn der han kjem med ein god del sleivspark i ulike retningar. Det har eg stor sans for! Eg ser ikkje vekk frå at eg kan kome til å kåre denne thrilleren til årets krim.
No er vi rett nok berre komne til mars...
Eg likar bøkene til Øystein Wiik. Bestialske og fæle- men med ein undertone av humor. Såpass at ein forståt at dette er fri fantasi-og skal ikkje takast på alvor.Sleivesparka er elegante-det er også forteljestilen.
SvarSlettHeilt einig!
SvarSlettSkikkelig frodig fortellerkunst, disse har jeg begynt å ta med hjem før de havner i nye bøker hylla.
SvarSlett