Den store kjærleiken

Så har vi kome til Sigrid Undset i pensum i år og.  Samtidig ser eg at bøndene har avslutta haustjakta på den store kjærleiken.  Eg har stort sett gått etter vegane medan programma har gått i haust.  Men i dag kika eg innom.  Det heile verka veldig tamt, synest eg.  Var det ingen klaff i år? Der sit ein bonde og må ha tenkepause.  Han vil verken seie ja eller nei.  Dei fleste forstår vel at det er eit nei?

I år er eg spent på elevane si meining om Kristin Lavransdatter.  Dei likte Romeo og Julie, så der skulle vel vere håp.  I dag såg vi berre starten.  Ein må stoppe opp og forklare, slik at det høver best å sjå den i bolkar, trur eg.  Vi har gjort forskjellig frå år til år.

Filmen kan sjåast og tolkast på ulike plan.  Fru Åshild seier til dømes at den som har drukke opp ølet og vinen, må leve på surmjølk og saup (eit ord ein godt kan lære i desse smørmangeltider). Ein må kanskje vere vaksen for å forstå kva ho meiner?

Kristin veit kven ho vil ha, og ho sårar mange på sin veg.  Om att og om att let eg meg fascinere av denne middelalderromanen/filmen. Eg har vel skrive eit blogginnlegg kvart år om trilogien.  I fjor gjorde eg alvor av å lese om att alle tre romanane.  Dette er noko eg vil anbefale alle å gjere!